เว็บสล็อต สะพานและถนนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียอาจทำให้ชนเผ่าเล็กๆ ห่างไกลจากการพัฒนา

Kherepe Meme ทำท่าทางด้วยมือของเธออย่างมีชีวิตชีวา เว็บสล็อต เธอจำได้อย่างชัดเจนและอธิบายแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในอัสสัมในปี 1950 ศูนย์กลางของแผ่นดินไหวขนาด 8.6 นี้อยู่ในทิเบตตะวันออกตามแนวชายแดนจีน-อินเดีย ห่างจาก Kebali สองสามร้อยกิโลเมตร บ้านของ Meme มาประมาณ 80 ปี ตลอดชีวิตของเธอ

Kebali เป็นหนึ่งในหมู่บ้านห่างไกลหลายแห่งที่ตั้งอยู่ใกล้กับ Roing ซึ่งเป็นเมืองหลักของเขต Lower Dibang Valley ทางตะวันออกของอรุณาจัลประเทศ ห่างจากนิวเดลีประมาณ 2,500 กม. และอยู่ไกลที่สุดในรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย

ที่ตั้งของ Roing ในรัฐอรุณาจัลประเทศ ประเทศอินเดีย Google Maps

Kherepe Meme เป็นเด็กสาวในช่วงเวลาที่เกิดแผ่นดินไหว แต่ก็ยังจำได้ว่าแผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับเป็นวันสิ้นโลก

ภัยพิบัติได้ทำลายล้างภูมิทัศน์และหมู่บ้านต่างๆ ในเทือกเขาหิมาลัยตะวันออก ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปประมาณ 5,000 คน ทำให้เกิดน้ำท่วมฉับพลันในแม่น้ำสุบันสิริ เซียง ดีบัง และโลหิตของอรุณาจัลประเทศ และการเพิ่มขึ้นของแม่น้ำในพรหมบุตรในที่ราบอัสสัมตอนบน

มีมอาศัยอยู่ใกล้กับแม่น้ำ ซึ่งเป็นที่รู้จักในภาษาอีตูของเธอว่าเอเฟ ซึ่งเป็นสาขาของ Dibang ในช่วงฤดูมรสุมสูงสุด เสียงของแม่น้ำทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่เธอได้ยินระหว่างเกิดแผ่นดินไหว

Idus พร้อมด้วยชุมชน Miju และ Digaru ประกอบด้วยชนเผ่า Mishmi ที่ใหญ่กว่า พวกเขามีความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกันกับแม่น้ำสาขาต่างๆ ของแม่น้ำ Dibang และแม่น้ำ Lohit ซึ่งคดเคี้ยวและพังทลายลงมาจากเนินเขา Mishmi ชาวบ้านมักอธิบายว่าแม่น้ำสายนี้บ้าคลั่ง ฟ้าร้อง และไม่สามารถผ่านไปได้ในช่วงฤดูฝน

สำหรับผู้หญิงสูงอายุหลายคน เช่น Kherepe Meme การข้ามแม่น้ำในช่วงมรสุม แม้แต่ในวัยเยาว์ ล้วนต้องการความแข็งแกร่งและความกล้าหาญอย่างมาก บางครั้งใช้สะพานไม้ไผ่แขวนที่สร้างขึ้นโดยคนในท้องถิ่น

ในบางครั้งพวกเขาก็อยู่ห่างจากแม่น้ำที่ดุร้ายเพื่อให้มีความสงบในจิตใจ Kherepe Meme ไม่เคยออกไปนอกเมือง Roing เธอไม่เข้าใจสะพานใหม่ที่สร้างขึ้นเหนือแม่น้ำโลหิตซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของเธอประมาณ 70 กม. ซึ่งปัจจุบันเชื่อมระหว่างอรุณาจัลประเทศกับรัฐอัสสัมที่อยู่ใกล้เคียง

ความเชื่อมโยงทางภูมิรัฐศาสตร์

เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 นายกรัฐมนตรีนเรนทรา โมดี ได้เปิดสะพานข้ามแม่น้ำที่ยาวที่สุดของอินเดียโดยตั้งชื่อตามนักร้องชาวอัสสัมในตำนาน ภูเพ็ญ ฮาซาริกา และเชื่อมต่อระหว่างเมือง Dhola และเมือง Sadiya ในรัฐอัสสัมเพียง 9 กม.

โดยเริ่มดำเนินการในปี 2552 สะพานนี้มีจุดเชื่อมต่อ ที่สำคัญ ภายในรัฐอัสสัมและระหว่างรัฐอัสสัมกับรัฐอรุณาจัลประเทศทางตะวันออก

โครงการโครงสร้างพื้นฐาน หลายโครงการที่ดำเนินการโดยนิวเดลีในรัฐนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทศวรรษที่ผ่านมาดังนั้นหลังจากที่รัฐบาล BJP ปัจจุบันเข้ามามีอำนาจในปี 2014และได้ติดตามงานนี้ อย่างรวดเร็ว

การพัฒนาถนนและสะพานถูกมองว่าเป็นความพยายามร่วมกันในการเสริมสร้างความพร้อมในการทำสงครามของกองทัพอินเดีย เนื่องจากจีน โต้แย้งการ อ้างสิทธิ์ของอินเดียเหนือดินแดนอรุณาจัลประเทศ ในเดือนเมษายน ปักกิ่งได้เปลี่ยนชื่อสถานที่ 6 แห่งบนแผนที่อย่างเป็นทางการ โดยระบุว่าอรุณาจัลประเทศเป็นของทิเบตใต้ ทำให้เกิดความโกรธแค้นของนิวเดลี

เพื่อให้สอดคล้องกับโครงสร้างพื้นฐานของจีนในทิเบต นิวเดลีได้ลงทุนในการก่อสร้างถนนพร้อมๆ กัน โดยมุ่งเป้าไปที่การทำให้สภาพที่ดีขึ้นในการบรรทุกเครื่องจักรกลหนักรวมทั้งกังหันไปยังพื้นที่โครงการเขื่อน สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของความทะเยอทะยานของอินเดียที่จะเดิมพันสิทธิในแม่น้ำเหนือความขัดแย้งเรื่องน้ำในแม่น้ำข้ามพรมแดนกับจีนเกี่ยวกับพรหมบุตร

รัฐบาลกลางของอินเดียยังอ้างว่าโครงการเหล่านี้จะแก้ปัญหาช่องว่างการพัฒนาขนาดใหญ่ที่ชนเผ่าต่างๆ ในรัฐอรุณาจัลประเทศ อาศัย อยู่ด้วย

แต่เมื่อถามถึงเรื่องนี้ คนในท้องถิ่นก็ดูน่าสงสัย

สะพานที่คนในท้องที่กลัว

Jibi Pulu ผู้นำท้องถิ่นของ Idu Mishmi วัย 45 ปีที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมการอนุรักษ์ในเมือง Roing บอกฉันว่าโครงการเหล่านี้จะมีความหมายมากมายต่อชุมชนของเขา เนื่องจากจำนวนประชากรที่น้อยมาก (ประมาณ12,000 ถึง 14,000 ) Idu Mishmis กลัวการเปลี่ยนแปลงทางประชากรเนื่องจากงานโครงสร้างพื้นฐาน เช่น งานที่วางแผนไว้สำหรับโครงการเขื่อน Dibangจะทำให้มีแรงงานและวิศวกรมากขึ้น ซึ่งมักจะมาจากส่วนต่างๆ ของอินเดีย

Idu Mishmis คาดการณ์ว่าผู้อพยพจะมีจำนวนมากกว่าพวกเขาอย่างง่ายดาย และจะนำไปสู่การสูญเสียเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและภาษา

ในขณะเดียวกัน พวกเขายังหวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก เช่น การเข้าถึงตลาดที่มากขึ้น การดูแลสุขภาพ การศึกษา และงาน Mishmis พลาดผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจต่างๆ ในภูมิภาคนี้ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1950

Sadiya ในรัฐอัสสัมเป็นท่าเรือแม่น้ำที่สำคัญสำหรับเศรษฐกิจของอังกฤษเมื่อต้นศตวรรษที่ 20 (มุ่งเป้าไปที่การส่งออกชาและน้ำมันในภูมิภาคนี้เป็นหลัก) เพื่อรักษาการควบคุมเหนือรัฐอัสสัมและเนินเขา Mishmi ทางทิศตะวันออก ซึ่งขณะนั้นรู้จักกันในชื่อ Sadiya Frontier Tracts .

แต่หลังจากเกิดแผ่นดินไหว ร่องน้ำของโลหิตและพรหมบุตรก็เคลื่อนตัวสูงขึ้น และทำให้การเดินเรือของแม่น้ำลดลง ทำให้ภูมิภาคนี้ล้าหลังในการพัฒนาโดยรวม

การเชื่อมต่อล้มเหลว

ถนนยังเป็นเป้าหมายหลักของรัฐบาลอินเดียอีกด้วย โครงการทางหลวงทรานส์-อรุณาจัลซึ่งประกาศโดยรัฐบาลชุดที่แล้วในปี 2551 มีเป้าหมายที่จะเชื่อมต่อภายในเขตต่างๆ ในภาคตะวันออกของอรุณาจัลประเทศ และได้เห็นการสร้างถนนที่ยอดเยี่ยมหลายสาย

แต่เนื่องจากสะพานที่สำคัญบางแห่งยังไม่แล้วเสร็จ ถนนเหล่านี้จึงใช้ไม่ได้ ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมเป็นต้นไป ในช่วงมรสุม แม่น้ำจะสูง ทำให้ผู้คนไม่สามารถข้ามใต้สะพานที่สร้างขึ้นเพียงครึ่งเดียวเหล่านี้ได้ จากนั้นพวกเขาจะต้องใช้ถนนสายเก่ากลับผ่านอัสสัม เช่น ผ่าน Sadiya

นี่เป็นกรณีของสะพานที่ข้าม Dipu Nallah ซึ่งเชื่อมต่อ Roing ในเขต Lower Dibang Valley กับ Tezu ในเขต Lohit ซึ่งทั้งคู่อาศัยอยู่โดย Idu Mishmis สะพานนี้มีความยาวเพียงหนึ่งในสิบของสะพานภูเพ็ญฮาซาริกา แต่ในขณะที่การก่อสร้างเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกันก็ยังไม่แล้วเสร็จ

ในฤดูฝน ชาวบ้านและสินค้าต้องเดินทาง 400-500 กม. จากเมืองใหญ่ทางตะวันออกของอรุณาจัลประเทศ เช่น เมือง Roing ทางฝั่งเหนือของแม่น้ำ และตลอดทางผ่านส่วนของรัฐอัสสัมทางฝั่งใต้ ข้ามแม่น้ำพรหมบุตรที่ Tezpur เพื่อไปถึงอรุณาจัลอีกครั้งผ่านทางเมืองหลวง Itanagar โดยทางบก การเดินทางทั้งหมดโดยรถบัสจาก Roing ไป Itanagar ในลักษณะที่อ้อมค้อมนี้อาจใช้เวลา 16-18 ชั่วโมง

ชาวบ้านถูกทิ้ง

สะพานและถนนที่ควรจะช่วยเชื่อมต่อภูมิภาคนี้ แท้จริงแล้วมีความสำคัญสำหรับโครงการทางทหารและพลังน้ำมากกว่าความต้องการในท้องถิ่น

และในขณะที่ Jibi Pulu ร่ำไห้ Idu Mishis เช่นเดียวกับชุมชนชนเผ่าขนาดเล็กอื่น ๆ เช่น Tai-Khamtis, Singphos, Meyors – ไม่สามารถมีส่วนร่วมได้ พวกเขาขาดความรู้ การศึกษา และการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการของวิศวกรหรือช่างเทคนิคกึ่งชำนาญที่จำเป็นสำหรับโครงการโครงสร้างพื้นฐานเหล่านี้

พวกเขายังขาดข้อมูลที่จะแสดงจุดยืนเหนือการตัดสินใจส่วนใหญ่ที่บังคับใช้กับพวกเขาในที่สุด มักจะปรึกษาหารือกันก็ต่อเมื่อมีปัญหาเนื่องจากการได้มาซึ่งที่ดินของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานดังกล่าว

แม้ว่าอินเดียจะพิจารณาสะพานขนาดใหญ่ ถนน และโครงการไฟฟ้าพลังน้ำเหล่านี้ด้วยเหตุผลเชิงกลยุทธ์ แต่ก็จำเป็นต้องพัฒนาแบบจำลองที่ครอบคลุมสำหรับผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่นด้วย มิฉะนั้น ชุมชนชนเผ่าจะถูกทิ้งให้อยู่ชายขอบเป็นสองเท่าภายใต้น้ำหนักของเป้าหมายการพัฒนาที่รวดเร็วดังกล่าว

ในระหว่างนี้ Kherepe Meme ยังคงฟังแม่น้ำที่ไหลอยู่ข้าง Kebali ไม่ว่าความทะเยอทะยานของอินเดียจะเป็นอย่างไร เธอรู้ดีว่าน้ำไม่สามารถทำให้เชื่องได้ เว็บสล็อต